Hier ziet u hoe de rekruteringsvoetafdruk van Utes is veranderd van de Pac-12 naar de Big 12

Ron McBride heeft nog levendige herinneringen aan het uitkijken van zijn hotelraam naar de turquoise golven en de strandgangers die op het zand van Hawaï rondhangen.

In die tijd was hij de hoofdcoach van Utah, op zoek naar de volgende rekruut om halverwege de jaren negentig aan de Utes toe te voegen. Vaak nam hij een jonge Kyle Whittingham mee naar het eiland nadat hij in 1994 bij McBride’s staf kwam werken.

Van McBride tot Whittingham: de Utes hebben al dertig jaar lang de vruchten geplukt van het creëren van een rekruteringsvoetafdruk op Hawaï.

“We zijn enorm aanwezig op Hawaï vanwege het succes in de beginperiode, toen de jongens afstudeerden en later een goede baan hadden”, vertelde McBride aan The Salt Lake Tribune. ‘Als je ernaar kijkt, hebben we daar jongens van het politiebureau. We hebben jongenscoaching op de middelbare scholen. We hebben daar advocaten die voor ons speelden.’

Sinds 2015 hebben de Utes 13 spelers uit de Aloha State gecontracteerd, het meeste van alle programma’s in de Power Four. En net als ze jaren geleden ooit op Hawaï deden, zijn de Utes nu bezig met nieuwe regio’s na hun overstap van de Pac-12 naar de Big 12.

En de Utes zijn niet het enige voormalige Pac-12-programma dat de rekruteringspijplijn verlegt. Hun kameraden uit de vier hoeken verleggen ook hun rekruteringsinspanningen als gevolg van de herschikking van de conferentie.

Volgens Robert Blechen, algemeen directeur van Whittingham en Utes, streeft Utah ernaar een nieuwe voetafdruk op te bouwen door zich te verplaatsen naar het zuiden, oosten en zelfs delen van het middenwesten. De Utes zijn niet van plan hun huidige voetafdruk op te geven, zei Blechen, die zich uitstrekt tot alle staten in de Stille Oceaan, inclusief Hawaï.

Hun nieuwe conferentiegeografie heeft hen zojuist gedwongen anders te denken.

“Waarschijnlijk de grootste verandering, zou ik zeggen, is dat we wat meer naar het Midwesten zijn gegaan”, vertelde Blechen eerder dit jaar aan The Tribune. “Normaal gesproken rekruteerden we Oklahoma niet erg zwaar en daar hebben we enig succes gezien. … Maar ja, de voetafdruk zal grotendeels hetzelfde zijn. Kinderen uit Californië zijn nog steeds geïnteresseerd. Texas zou een lichte opleving in de belangstelling kunnen hebben.”

Whittingham voegde er afgelopen dinsdag aan toe: “Het verschoof een beetje naar het oosten – naar het zuiden en oosten. We waren al in Texas, maar we hebben een grotere aanwezigheid in Texas en we hebben meer mankracht in de zuidelijke staten in Georgia, Florida, Mississippi en Louisiana gezet, dus we zijn een beetje in die richting opgeschoven. We hebben nog steeds een goede, solide aanwezigheid in Californië, maar niet zo veel als voorheen.”

Tot nu toe blijven de inspanningen van Utah achter bij die van hun voormalige Pac-12-vijanden, met uitzondering van Arizona.

De Utes hebben 77 rekruten uit het Zuiden aangeboden in hun rekruteringsklasse voor 2025, maar dit komt niet overeen met het tempo van de aanwezigheid van ASU of Colorado in de regio. De Buffaloes, onder leiding van tweedejaars hoofdcoach Deion “Coach Prime” Sanders, hebben zich op maar liefst 216 rekruten in het Zuiden gericht. De Sun Devils hebben ook 110 spelers in dezelfde regio aangeboden.

Het experiment heeft op sommige gebieden vruchten afgeworpen, vooral in Texas. Utah heeft 18 toezeggingen gedaan in zijn klasse van 2025, waarbij drie van zijn rekruten – verdedigingsverdedigers Shelton “Manny” Fuller III, Jason Stokes Jr. en Nathan Tilmon – afkomstig zijn uit de Lone Star State.

In het Midwesten landden de Utes Drew Clemens, een krappe kant uit Kansas City, Missouri.

Of de inspanningen van Utah zullen leiden tot meer toezeggingen in het Zuiden en Middenwesten valt nog te bezien.

Maar één ding is zeker: de Utes zullen leren of het sap de moeite waard is.

‘Ik moest uitzoeken waar Utah lag’

De rekruteringswereld van Utah is groter dan ooit. Morgan Scalley reisde meer dan 1300 kilometer naar El Paso, Texas, om zijn pleidooi te houden voor de driesterrenveiligheidsschool Del Valle High School en Utes pleegde afgelopen december Manny Fuller.

Fuller is een tweerichtingsster geworden in West-Texas en speelt in de secundaire verdediging en als running back in de aanval. Zijn vader, Shelton ‘Jerome’ Fuller Jr., theoretiseert dat Scalley en de Utes van zijn zoon hoorden toen hij in 2023 Texas High School Football Player of the Week won, na een wedstrijd waarin hij zich 13 keer haastte voor 331 yards en vijf touchdowns.

Utah begon Manny te volgen op sociale media, wat vervolgens leidde tot sms’jes, telefoontjes en een bezoek van de defensieve coördinator voordat hij in het voorjaar een bod kreeg van de Utes.

“We ontmoetten elkaar op de middelbare school”, vertelde Jerome aan The Tribune. “We praatten misschien twintig tot dertig minuten op school. Coach Scalley was het aan het afbreken. Hij gaf ons alle afkortingen. Hij legde het gewoon allemaal uit.”

Tot Jerome’s verbazing waren ook andere teams uit het Westen geïnteresseerd. Oregon State, Utah’s rivaal BYU en Boise State boden hem allemaal aan. Het toonde de inspanningen van programma’s die hun voetafdruk naar het Zuiden uitbreiden, terwijl de herschikking van conferenties het geografische landschap van rekrutering verschuift.

“Toen ze contact met ons opnamen, was het zoiets als: ‘Holy smokes'”, zei Jerome. “Ik dacht: ‘Waarom hebben ze je film in Boise en zelfs Utah?’ Ik moest uitzoeken waar Utah op de kaart lag om het te kunnen begrijpen en onderzoeken.”

Dezelfde ervaring zou ook kunnen worden gezegd voor andere commits in Utah in de staat. Stokes Jr., een driesterren cornerback van Weiss High School in Pflugerville, Texas, verkoos de Utes boven opmerkelijke aanbiedingen van Florida State, TCU, Arizona en SEC-krachtpatser LSU.

Hij was aanwezig bij het thuisverlies van Utah tegen de Wildcats twee weken geleden, maar was nog meer onder de indruk van de technische staf en het personeel van Utah vanwege hun omgang met het verlies. Hij sprak met zijn hoofdcoach van de middelbare school, Vernon Hughes, over het bezoek en zei dat hij “100% opgesloten zit.”

Hughes zegt dat Utah – en andere voormalige Pac-12-programma’s – de afgelopen vijf jaar de buitenwijken van grote steden in Texas harder zijn gaan rekruteren. Hij coacht ook Adrian Wilson, een viersterren wide receiver uit Weiss High, die zich nu inzet voor Utah’s Big 12-rivaal Arizona State.

ASU versloeg Colorado en de Utes vanwege zijn talenten, nog een duidelijk teken dat Texas een slagveld aan het worden is voor de voormalige Pac-12-programma’s.

‘Arizona State, ze zijn al jaren in Texas,’ zei Hughes. ‘Utah is nog niet zo vaak in de buurt geweest als de laatste tijd. Het feit dat die jongens zijn gekomen, en het feit dat ze naar de Big 12 zijn verhuisd, beginnen een beetje meer Texas binnen te stromen dan normaal.

“Elke keer dat ze in Texas rekruteren, komen ze op de hotspots zoals Houston en Dallas. Nu zie je meer van die andere scholen aan de westkust – inclusief Oregon, Arizona, State, Arizona – die Austin en San Antonio en deze andere delen van Texas echt raken.

In het noorden, in Missouri, is de focus van de Utes op het Midwesten te zien. Utah tight end-coach Freddie Whittingham heeft zwaar tight end Drew Clemens gerekruteerd, een driesterren tight end van Oak Park High School. Zijn vader en hoofdcoach van de middelbare school, Ken Clemens, zeiden dat de Utes laat in het voorjaar begonnen met het rekruteren van zijn zoon.

Uiteindelijk ging Freddie Whittingham naar Kansas City om Drew te trainen, een aantal uren met zijn ouders te praten en een officieel bezoek aan Salt Lake City te regelen. Voordat de strakke coach van Utah contact met hem opnam, wist Drew niets over Utah of zijn programma.

Buiten Wyoming was het het enige programma uit het Westen dat met een aanbod bij hem lobbyde. Nu Big 12-programma’s naar meer omliggende staten vliegen en spelen, kunnen ze meer spelers rekruteren en meer merkherkenning creëren, vooral als ze consequent winnen.

“Ik denk dat sommige van deze West Coast-teams terugkomen naar (het Midwesten) en proberen hier een voetafdruk te krijgen,” zei Ken.

“Deze plek is, denk ik, nog steeds onaangeroerd. Ik denk dat de schaarste aan grote programma’s via de Great Plains waarschijnlijk zal veranderen naarmate de teams aan de westkust de vlakten en het land doorkruisen.

Terwijl Utah een pijplijn in het zuidoosten blijft creëren, komen hun inspanningen ook ten goede aan onderbenutte spelers als Clemens, Stokes Jr. en Fuller III. Hun families kunnen reizen om wedstrijden in de omliggende staten af ​​te sluiten. Maar het geeft hen ook de kans om hun stempel te drukken op een P4-programma.

‘Ik denk dat het een voordeel is, omdat ze dat juweeltje gaan vinden’, zei Jerome. “Voor Utah is dat, na bijna een jaar met hen te hebben gesproken, precies wat ze zoeken.”

Hughes voegde toe: “Ik denk gewoon dat het goed is voor iemand als Stokes Jr., omdat hij iemand is met een heel, heel hoog plafond. Hij is iemand die, als hij in het juiste programma zoals Utah komt, een tweede ronde NFL-draft-keuze kan worden. Je kunt naar LSU gaan en verdwalen, of je kunt naar Utah gaan en je ontwikkelen.

Hoe zal het werken?

Tom Luginbill brengt zijn tijd door met reizen, praten met universiteitsprogramma’s en op tv verschijnen als nationaal rekruteringsdirecteur van ESPN. En hij heeft de rekruteringskaart zien verschuiven terwijl hij de afgelopen jaren het land doorkruiste.

Of het nu gaat om de voormalige Pac-12-programma’s in de Big 12, de Big Ten of zelfs de ACC, programma’s als Utah zijn gedwongen hun rekruteringsstrategie te heroverwegen. Nu de Utes grondstoffen in het zuidoosten en middenwesten beginnen te storten, is het een spel van proberen dingen te laten werken.

“Ik denk dat de vraag die elk personeelslid zichzelf moet stellen is of hun tijd wel of niet goed wordt besteed in een gebied dat zo ver weg ligt,” vertelde Luginbill aan The Tribune. “Deze programma’s zullen niet elk jaar vijf, zeven jongens uit dat gebied opleveren. De vraag is dus: kunnen we diezelfde speler binnen een straal van 480 kilometer rond onze campus krijgen?

‘Ze moeten, denk ik, een aantal rekruteringscycli doorlopen om te zien hoe het werkt en om te bewijzen dat de vruchten van jouw arbeid gerechtvaardigd zijn. Als je UCLA gaat worden, en je rekruteert elk jaar tien kinderen uit Ohio, Illinois of Michigan, en je tekent er geen één, dan je verspilt je tijd.”

Josh Omura, voorheen Arizona en nu de rekruteringsdirecteur van Washington, kan hiervan getuigen. De Huskies richten zich – net als de Utes – grotendeels op het Westen, vooral in hun eigen staat, Californië en de omliggende gebieden. Maar nu ze te maken krijgen met teams als Michigan, Ohio State, Indiana en andere programma’s uit het Midwesten in de nieuwe Big Ten, is de nieuwsgierigheid naar rekrutering in die regio’s toegenomen.

Daarnaast heeft UW een nationale identiteit sinds het een seizoen geleden het landskampioenschap bereikte.

“Ik denk dat er een overweging moet zijn”, zei Omura tegen The Tribune. “Met sommige van deze verschillende staten waarin we zullen spelen, kunnen sommige van deze plaatsen nu levensvatbaar zijn voor hen of hun ouders, terwijl dit in het verleden misschien kwam door de locatie van de oude Pac-12.”

In de Huskies 2025-rekruteringsklasse hebben ze toezeggingen binnengehaald van drie spelers uit Illinois, Maryland en North Dakota. Voordat Jedd Fisch het huidige hoofdcoach Kalen DeBoer uit Alabama overnam, kreeg Washington in geen van die staten een verbintenis in zijn rekruteringsklasse van 2024.

Dat is een teken dat hun inspanningen vruchten beginnen af ​​te werpen.

‘Ik denk gewoon dat je er slim mee moet omgaan’, zei Luginbill. “Je moet je plekken kiezen.”

Hoe zit het dan met Utah? Met spotrekrutering, zoals Blechen het beschrijft, hebben de Utes toezeggingen gevonden en verdiend van spelers in Texas en Missouri, maar zijn ze voorlopig opgedroogd in de rest van het zuidoosten.

“Als Utah rekruteert, recruteren ze Zuid-Californië, de Pacific Northwest en Hawaï”, zei Luginbill. “Het is zo vruchtbaar geweest. (Herschikking van de conferentie) geeft u meer opties. Het geeft je elk jaar meer jongens in het bestuur waar je je mogelijk op kunt richten, want nu gaat je merk om de twee jaar naar die stad.”

In totaal kan het een paar jaar duren voordat de Utes en andere programma’s zien of het experiment in hun voordeel werkt. De technische staf van Blechen en Utah sprak keer op keer over hoe en waar ze zouden kunnen rekruteren in de Big 12 voordat ze aan de conferentie deelnamen.

“Er zullen waarschijnlijk twee tot drie kinderen in elke klas zitten die uit een staat komen waar we misschien nog nooit iemand uit die staat hebben gerekruteerd,” zei Blechen.

Nu maken ze een nieuwe voetafdruk, maar of deze wel of niet in de modder blijft, is de echte vraag.

“Het kan een paar jaar duren voordat het antwoord op dit alles duidelijk wordt,” zei Luginbill. “Voordat we het weten, zul je moeten zien hoeveel een bekende naam je wordt en hoe succesvol ze zijn binnen de conferentie.”

Noot van de redactie • Dit verhaal is alleen beschikbaar voor abonnees van de Salt Lake Tribune. Bedankt voor het steunen van de lokale journalistiek.