Tentoonstelling in Boston toont Titanic-artefacten die uit een scheepswrak zijn opgedoken

Een nieuwe tentoonstelling in Boston nodigt gasten uit om terug in de tijd te reizen, waarbij ze de reis van passagiers en bemanning aan boord van de RMS Titanic volgen, met echte artefacten die te zien zijn van de noodlottige eerste reis van het schip – items die weer boven water zijn gekomen uit het scheepswrak diep onder de Atlantische Oceaan.

De reizende galerie, genaamd ‘Titanic: The Artifact Exhibition’, toont bijna 250 items, van delen van het schip zelf tot persoonlijke bezittingen van passagiers, die allemaal zijn teruggevonden door RMS Titanic, Inc. (RMST), naast levensechte recreaties van ruimtes waar passagiers en bemanning hun dagen aan boord zouden hebben doorgebracht.

RMST is het enige bedrijf dat volgens de wet artefacten mag bergen van de Titanic-wraklocatie, waarvoor het recht op berger-in-bezit is verleend. Het heeft sinds 1987, kort nadat het wrak van de Titanic voor het eerst werd ontdekt in 1985, negen expedities uitgevoerd om deze voorwerpen van de zeebodem te halen. De meest recente expeditie was deze zomer.

• Lees meer: ‘Al fresco’ dineren, drankjes bij het zwembad – kijk eens naar deze Seaport-bar en -restaurant op het dak

Tomasina Ray, de directeur collecties en de president van RMST, leidde MassLive onlangs door een rondleiding door de tentoonstelling in Boston, die half oktober werd geopend en zal lopen tot 2 februari 2025.

“We willen absoluut dat mensen iets vinden dat hen boeit”, zei Ray. “We willen dat ze een andere manier vinden om in het verhaal (van de Titanic) te komen. Iets dat hen nieuwsgieriger maakt, en iets waar ze ook graag over willen vertellen aan hun vrienden en familie.”

De tentoonstelling is momenteel gehuisvest in The Saunders Castle in Park Plaza op 130 Columbus Ave. in de wijk Bay Village in Boston. Voorheen was het tot september in Columbus, Ohio. RMST heeft ook permanente Amerikaanse tentoonstellingen in Las Vegas, Nevada en in Orlando, Florida.

Bij binnenkomst krijgen de gasten een White Star Line-instapkaart met het profiel van een daadwerkelijke persoon die op de Titanic heeft gevaren, met een korte beschrijving met zijn of haar naam, leeftijd, klasse, plaats van herkomst en feiten over de persoon. Of de persoon de catastrofe heeft overleefd, blijft echter tot het einde een mysterie.

De tentoonstelling begint met de echte kraaiennestbel van de Titanic, een object dat werd gebruikt om de tijd op het schip aan te geven, maar ook om te waarschuwen voor een noodsituatie, zei Ray, net zoals toen het schip de ijsberg raakte.

De rest van de tentoonstelling volgt een grotendeels chronologische volgorde van boven naar beneden en daalt steeds lager het schip in.

Ten eerste is er een ruimte gewijd aan de bouw van het schip, met een schaalmodel van de Titanic om de gasten een beeld te geven van de grootte en kenmerken van de boot voordat deze zonk.

• Lees meer: Dit 200 jaar oude Worcester-museum breidt uit vanwege zijn jubileum

Vervolgens gaan de gasten aan boord van het schip, waarna ze een eersteklas cabinegang betreden die Ray omschreef als een ‘overgangsruimte’, voordat ze uitkwamen in een ruimte gewijd aan het sociale leven en de voorzieningen van de passagiers.

Een van de meest in het oog springende kenmerken van de tentoonstelling is de minutieuze reproductie van de weelderige Grand Staircase van de Titanic, met een glazen koepel, gedetailleerd houtsnijwerk en metaalwerk.

Ray zei dat de exposanten een ‘realisme’ aan de ruimte wilden, en voegde eraan toe dat ze wilden dat gasten ‘erin zouden zijn, het zouden voelen’, in plaats van alleen maar naar een computergegenereerd of stilstaand beeld van de trap te kijken.

Ray merkte op dat, vanwege de weinige foto’s van de Titanic voordat deze zonk, een groot deel van de Grand Staircase feitelijk is gemodelleerd naar het zusterschip van de Titanic, de RMS Olympic, dat een grotendeels vergelijkbaar ontwerp deelde.

In totaal duurde de bouw van de trap bij Saunders Castle twee weken en waren er volgens Ray meerdere vrachtwagenladingen met materialen nodig.

Ray zei dat het doel van het rijden op de Titanic voor veel welgestelde families uit die tijd, zoals de Guggenheims en de Astors, hun zichtbaarheid op het schip was als een ‘sociale aangelegenheid’ voor de elite.

Ray zei dat elektriciteit op passagiersschepen destijds nog een noviteit was. Ze voegde eraan toe dat het schip over spoeltoiletten beschikte – een zeldzaamheid voor passagiers uit de lagere klasse – die er waarschijnlijk nooit eerder gebruik van zouden hebben gemaakt. Op de tentoonstelling is zelfs een porseleinen toilet te zien dat uit de zeebodem is gehaald.

• Lees meer: Maak van een bananenfles de ster van je drankje in deze nieuwe Boston-bar met spionnenthema

Een vleugje eersteklas leven – zoals verlichtingsversieringen, sieraden en zelfs champagneflessen waar nog alcohol in zit – behoren tot andere geborgen voorwerpen die worden tentoongesteld.

De reis over de Atlantische Oceaan van Europa naar New York City zou in 1912 aan boord van de Titanic vijf dagen hebben geduurd, zei Ray. Voor de eersteklaspassagiers zou dit het equivalent zijn geweest van een verblijf van vijf nachten in een luxe hotel, voegde ze eraan toe.

Terwijl voor degenen die in de tussenruimte zaten, zei Ray, het kaartje van elke persoon destijds ongeveer $ 40 zou hebben gekost, of het equivalent van ongeveer $ 900 vandaag. Derdeklaspassagiers werden in kamers gegroepeerd op basis van geslacht, tenzij ze met familie reisden. Een recreatie in de tentoonstelling toont een derde klas hut met twee stapelbedden die vier passagiers kunnen delen.

De tentoonstelling leidt de gasten verder de buik van het schip in totdat ze een model van de stookruimte bereiken – gehuld in rood licht – waar bemanningsleden steenkool in ovens pompten om de motoren van het schip draaiende te houden.

De enige artefacten die RMST wettelijk mag verkopen uit het wrak van de Titanic zijn stukken steenkool uit het puinveld van de Titanic, aangezien er zoveel van op het schip aanwezig was dat het als overvloedig wordt beschouwd.

De cadeauwinkel van de tentoonstelling verkoopt kleine stukjes Titanic-steenkool die uit de zeebodem zijn gewonnen, zodat gasten een overblijfsel van de Titanic mee naar huis kunnen nemen. Volgens Ray helpt de verkoop van de steenkool het werk en onderzoek van RMST te financieren.

• Lees meer: Emily Dickinson Museum begint aan historische reconstructie van bijgebouw

Vervolgens gaat de tentoonstelling over de tragedie van de Titanic. Muren met verlichte berichten benadrukken de ijswaarschuwingen die werden uitgegeven in de nacht van 14 op 15 april 1912.

Een van de meest opmerkelijke voorwerpen die uit het wrak van de Titanic zijn geborgen, is een davitkraan – een apparaat dat werd gebruikt om reddingsboten van overlevenden vanaf de zijkanten van het schip in zee te lanceren.

De kraan is een persoonlijke favoriet van Ray, omdat, in haar woorden, “het slechts een van die dingen is die je alleen persoonlijk kunt ervaren, om naast iets te zijn dat die nacht getuige was en zo’n belangrijke rol speelde bij het lanceren van de reddingsboot.”

‘En ook gewoon om naast iets te staan ​​dat je in de schaal van de Titanic plaatst,’ voegde Ray eraan toe. “Dat is het enige wat op deze tentoonstelling mogelijk is. En dat alleen al maakt het voor mij de moeite waard om te komen.”

Een lichtprojectie van een Titanic-reddingsboot op de vloer van de tentoonstelling naast de herrezen davit illustreert dat er in elke reddingsboot slechts 65 mensen konden passen.

Ondanks dat het schip op zijn eerste reis slechts voor tweederde gevuld was, zei Ray dat het niet over voldoende reddingsboten beschikte, in combinatie met factoren als een bemanning die niet gewend was aan de noodprocedures van de Titanic, gemengde signalen van officieren en een trage reactie op de ernst van de ijsbergaanval de evacuatie belemmerden. .

Het is bekend dat vrouwen en kinderen voorrang kregen in de reddingsboten, maar Ray merkte op dat aan de ene kant van het schip officieren de bevelen gaven aan “alleen vrouwen en kinderen” in vergelijking met “vrouwen en kinderen eerst” aan de andere kant. Afhankelijk van welke kant van het schip iemand probeerde te evacueren en wanneer, hadden passagiers een betere of slechtere kans om aan het zinken te ontsnappen.

Aan het einde van de tentoonstelling worden op een muur alle passagiers en bemanningsleden van het schip bij naam vermeld, gedeeld door de vraag of hun levens zijn gered of verloren. Hier zoeken gasten zelf de namen op de lijsten of scannen ze de QR-code op hun instapkaart om erachter te komen of het profiel dat ze hebben gekregen een overlevende of een lid van de overledene is.

• Lees meer: Museum van Boston stemt ermee in om ketting ‘waarschijnlijk geroofd’ uit tombe in Turkije terug te geven

In de laatste ruimte van de tentoonstelling worden ook voorwerpen tentoongesteld die aan specifieke passagiers zijn gekoppeld, zoals kledingstukken.

In één vitrine zijn de bezittingen van student Edgar Samuel Andrew te zien. Deze omvatten een handdoek met zijn naam erop gegraveerd, naast een swastika. Ray verduidelijkte dat het gebruik van het symbool dateert van vóór de nazi-ondermijning ervan en eerder de link weerspiegelt met het hindoeïsme en het boeddhisme in deze tijd.

Ray wees ook naar een ansichtkaart van een plaatselijk klein monument, The Boston Stone, dat toebehoorde aan Andrew. Ze zei dat deze tentoonstelling de eerste keer is dat de ansichtkaart ooit aan het publiek wordt getoond. Andrew overleefde het zinken van de Titanic niet.

De tentoonstelling toont ook het werk van RMST en zijn partners bij het uitvoeren van onderzoek en verkennende expedities naar de Titanic-wraklocatie en het puinveld op de bodem van de Atlantische Oceaan.

Een model van een onderzeeër die bij de eerste expedities van RMST werd gebruikt met klauwachtige verlengstukken, manipulatoren genoemd, laat zien hoe onderzoekers duizenden meters onder het oppervlak kunnen duiken om objecten uit de diepte te onderzoeken en eruit te halen.

In voor-en-na-vergelijkingen kunnen gasten onderzoeken hoe objecten op de zeebodem bleven stilstaan, alsof ze bevroren waren in de tijd. Perfect bewaarde borden bleven op hun plaats gestapeld, ook al viel de houten kast waarin ze ooit stonden in de loop van de tijd uiteen, of een houten bank waarvan de metalen eindstukken het enige zijn dat er nog van over is.

In meer interactieve elementen biedt de tentoonstelling de gasten de mogelijkheid om een ​​klein metalen stuk van de romp van de Titanic aan te raken, naast een ijssculptuur van de berg die de Titanic heeft getroffen, die gasten ook met hun handen mogen voelen.

De tentoonstelling is ook een eerbetoon aan Paul-Henri ‘PH’ Nargeolet, een beroemde Titanic-expert en al jarenlang lid van de RMST, die stierf tijdens de implosie van de Titan-onderzeeër in juni 2023. Nargeolet voerde een recordaantal van 37 bemande onderwaterduiken naar de Titanic uit en hielp daarbij veel van de artefacten op te halen die nu op de tentoonstelling te zien zijn.

Ray zei dat een primair doel van de tentoonstelling is om de herinnering aan de Titanic en zijn passagiers en bemanning levend te houden in de harten en geesten van mensen.

• Lees meer: Wat een chef-kok uit Massa buiten de keuken doet om lokaal geproduceerde maaltijden te bereiden

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het bezoeken van de tentoonstelling en het zelf zien, raadde Ray aan om vooraf online toegangskaarten met tijdslimiet te kopen. Tickets zijn verkrijgbaar op de website van “Titanic: The Artifact Exhibition”.

De tentoonstelling is geopend van woensdag tot en met zondag van 10.00 tot 18.00 uur op woensdag en donderdag, van 10.00 tot 20.00 uur op vrijdag en zaterdag en van 11.00 tot 19.00 uur op zondag.

De tentoonstelling wordt gepresenteerd door The Gold Group en de collecties zijn samengesteld door RMST en E/M Group.

Hoewel de volgende stop op de tournee van de tentoonstelling niet algemeen bekend is, onthulde Ray volgens Ray dat deze elders in Noord-Amerika zal plaatsvinden.