Wegovy versus Mounjaro: de strijd om de afslankinjecties

Af en toe komt er een doorbraak die het medische landschap fundamenteel transformeert, in die mate dat het moeilijk is je voor te stellen hoe het leven was voordat het ontstond. – In 1928 was het penicilline. Twintig jaar later was het chemotherapie. In de jaren negentig waren het antiretrovirale middelen tegen HIV. Nu hebben sommige artsen even hoge verwachtingen van de snelle ontwikkeling van afslankmedicijnen voor de obesitascrisis.

Het laatste voorval hiervan in Groot-Brittannië deed zich vorige week voor, toen minister van Volksgezondheid Wes Streeting aankondigde dat medicijnen als Wegovy of Mounjaro aan werklozen konden worden gegeven om hen weer aan het werk te helpen.

Streeting zei dat “het breder maken van de taillebanden” een last op de gezondheidszorg legde, en dat bijna £279 miljoen zal worden geïnvesteerd in proeven voor gewichtsverliesprikken in het kader van een nieuw partnerschap tussen de overheid en het Amerikaanse farmaceutische bedrijf Eli Lilly. Het geld dat wordt verstrekt door het bedrijf, de grootste farmaceutische gigant ter wereld, zal ook onderzoek financieren naar manieren om de zwaarlijvigheidscrisis in Groot-Brittannië aan te pakken.

Bepaalde afslankmedicijnen zijn al verkrijgbaar bij de NHS, maar de aankondiging van de regering heeft deze medicijnen stevig bevestigd als sleutel tot haar strategie om de obesitascrisis aan te pakken.

Obesitas, gedefinieerd als het hebben van een body mass index gelijk aan of groter dan 30, is een ernstige crisis voor de volksgezondheid. In Groot-Brittannië lijdt 27,8 procent van de bevolking aan obesitas – een van de hoogste percentages in Europa.

Minister van Volksgezondheid Wes Streeting zei dat de afslankprikken van Mounjaro een ‘game-changer’ zouden kunnen zijn (Jeff Overs/BBC/PA)

PA-media

Op dit moment is alleen Wegovy verkrijgbaar bij de NHS in Engeland, Wales en Schotland, maar Mounjaro – bijgenaamd de ‘King Kong’ van afslankmedicijnen en vervaardigd door Eli Lilly – zal binnenkort ook verkrijgbaar zijn. De komende twaalf jaar zullen 1,6 miljoen mensen de prik krijgen aangeboden als onderdeel van een gefaseerde uitrol.

Dit weerhoudt mensen er echter niet van om het buiten de gereguleerde kanalen te verkrijgen: recent onderzoek door de BBC en de Times heeft een online zwarte markt ontdekt in de verkoop van semaglutide zonder recept aan mensen met een gezond gewicht, en ook aangeboden in schoonheidssalons in Groot-Brittannië. Naarmate de toegang gemakkelijker wordt en het gebruik genormaliseerd wordt, zijn er zorgen geuit over de impact van dit alles op de terugkeer van een dieetcultuur uit de jaren negentig, en de medicijnen die op de markt worden gebracht en worden gebruikt door mensen die niet zwaarlijvig zijn. Een groep beroemdheden, waaronder Oprah, Kelly Clarkson, Whoopi Goldberg en Elon Musk, hebben allemaal hun voordelen omarmd als een ijdelheidsproject.

De belangrijkste medicijnen op de markt voor injecties voor gewichtsverlies zijn Ozempic, Wegovy en Mounjaro. Het is begrijpelijk dat er veel belangstelling is voor de details van deze medicijnen: de verschillen ertussen, hoe ze precies werken en de strijd van de farmaceutische reuzen achter hun financiering.

Er zijn ook zorgen: de zorg dat het verloren gewicht weer terugkomt als de prikken worden gestopt en dat de medicijnen de oorzaak van zwaarlijvigheid niet aanpakken. Degenen die de prikken gebruiken, hebben ook complexe bijwerkingen genoemd, waaronder misselijkheid, constipatie en, nog zorgwekkender, een volledig verlies van eetlust.

Hieronder duiken we in de wetenschap achter de medicijnen en de strijd tussen de farmaceutische giganten in de race om ze te produceren.

Wat is de wetenschap achter injecties voor gewichtsverlies?

Novo Nordisk heeft een aandeel van meer dan de helft van de wereldmarkt voor de klasse geneesmiddelen die diabetes en obesitas (PA) behandelen

De medicijnen functioneren voornamelijk door de functie na te bootsen van een natuurlijk hormoon genaamd GLP-1 (glucagon-like peptide-1), dat helpt de bloedsuikerspiegel onder controle te houden en gevoelens van volheid na het eten signaleert. Ozempic en Wegovy behoren beide tot een klasse geneesmiddelen die GLP-1-receptoragonisten worden genoemd.

“Ozempic en Wegovy zijn hetzelfde medicijn”, legt dr. Giles Yeo uit, geneticus aan de Universiteit van Cambridge en expert op het gebied van obesitas en de controle van de voedselinname door de hersenen. “Hun chemische naam semaglutide. Ozempic is de type 2-diabetesversie van het medicijn, en Wegovy is de obesitasversie.

Semaglutide bootst de werking van het GLP-1-hormoon na en bindt zich aan GLP-1-receptoren in de pancreas, de hersenen en het maag-darmkanaal.

“Dus voor elke gram glucose die je eet, gaat de hoeveelheid insuline omhoog”, zegt dr. Giles. “De superkracht van semaglutide is dat het langer in de blaas blijft hangen dan het natuurlijk voorkomende hormoon. Het geeft een signaal aan de hersenen en geeft je een vol gevoel, waardoor je hersenen denken dat je meer hebt gegeten dan je hebt gegeten. Je eet minder, je valt af.”

Mounjaro richt zich echter zowel op GLP-1- als GIP-receptoren (glucose-afhankelijke insulinetropische polypeptide). GIP is een ander hormoon dat samenwerkt met GLP-1. Het helpt bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel en heeft ook directe effecten op de vetstofwisseling. Deze dubbele werking kan leiden tot een nog effectiever gewichtsverlies, vandaar de bijnaam ‘King Kong’.

“Met Ozempic of Wegovy verlies je over een periode van twee jaar gemiddeld 15 procent van je lichaamsgewicht”, zegt dr. Giles. “Terwijl je met precies hetzelfde doseringsschema van Mounjaro over twee jaar gemiddeld 20 procent verliest.”

Betekent dit dat Mounjaro een ‘beter’ medicijn is dan Ozempic? Technisch gezien wel, zegt dokter Giles. Maar de vergelijking is enigszins nutteloos.

“Ik bedoel, als je de hoeveelheid gewicht gebruikt die je gemiddeld weegt, dan is het inderdaad beter”, zegt dr. Giles. ‘Maar dan is het nog steeds een ander medicijn, toch? En dus zullen er mensen zijn die intolerant zijn voor beide.”

Dus, hoe zit het met de bijwerkingen?

Artsen zijn aangespoord om ‘misbruik’ van medicijnen voor gewichtsverlies te melden (Alamy/PA)

Vragen over intolerantie en bijwerkingen van injecties voor gewichtsverlies hebben begrijpelijkerwijs aanleiding gegeven tot bezorgdheid. De bijwerkingen zijn doorgaans vergelijkbaar bij alle drie de op GLP-1 gebaseerde geneesmiddelen, waarbij misselijkheid en braken veelvuldig worden gerapporteerd, vooral vaak bij hogere doses. Dit heeft de neiging om in de loop van de tijd te verbeteren naarmate het lichaam zich aanpast. Diarree of constipatie kunnen ook beide voorkomen.

Er zijn echter ook ernstiger omstandigheden. De veiligheid van deze geneesmiddelen op de lange termijn wordt nog onderzocht: hoewel er zeldzame, ernstige gevallen van pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier) zijn gemeld, evenals nierproblemen. Er zijn meldingen geweest van een verhoogd risico op C-celtumoren in de schildklier in dierstudies met Mounjaro LINK?, hoewel het onduidelijk is of dit voor mensen geldt.

Er blijven vragen bestaan over hun impact op de stofwisseling en andere orgaansystemen na langdurig gebruik. Sommige zorgverleners houden bijvoorbeeld in de gaten hoe deze medicijnen naast vetverlies ook de spiermassa beïnvloeden, omdat het behouden van spiermassa van cruciaal belang is voor de algehele metabolische gezondheid.

Zorgen over bijwerkingen hebben beleggers in sommige gevallen onrustig gemaakt. Na te hebben gesuggereerd dat het een mogelijk blockbuster-medicijn zou zijn na veelbelovende vroege onderzoeksresultaten van zijn nieuwe obesitasbehandelingen, daalden de aandelen van de Zwitserse farmaceutische gigant Roche vorige maand met 9 procent, nadat het rapporteerde dat driekwart van de patiënten op de hoogste dosis van zijn CT-388 injectie ervaren braken. Soortgelijke zorgen ontstonden over de orale afslankpil.

‘Er valt een enorme taart te verdelen’ – de strijd tussen de farmaceutische bedrijven

Gewichtsverliesprikken zullen geen ‘heilige graal’ zijn voor diensten voor gewichtsbeheersing, heeft een toparts gezegd (Alamy/PA)

Het is niet verwonderlijk dat als het gaat om de ontwikkeling van medicijnen voor gewichtsverlies, er een soort wapenwedloop is ontstaan tussen de grootste farmaceutische bedrijven ter wereld, terwijl ze zich haasten om nieuwe versies te vinden, testen en op de markt te brengen.

“Er komt een hele hoop van deze op darmhormonen gebaseerde behandelingen op de markt”, zegt dr. Giles. “Er is een hele grote taart die moet worden opgedeeld. Bijna elk groot farmaceutisch bedrijf heeft nu een GLP-1-agonist en de bijbehorende behandeling in de maak.”

Met Wegovy was de Deense medicijnfabrikant Novo Nordisk de eerste die het op de markt bracht. Het heeft ook Ozempic ontwikkeld en onderzoekt ook andere vormen van behandeling voor gewichtsverlies, met name een medicijn genaamd cagrilintide, dat zich op een andere receptor richt en dat momenteel in proeffase is. In juni kondigde Novo Nordisk aan dat het meer dan 4 miljard dollar (3,2 miljard pond) zou investeren in de Amerikaanse productie van injecteerbare medicijnen om te proberen aan de groeiende vraag te voldoen.

De aandelen van Novo Nordisk daalden vorige maand echter met bijna vijf procent, nadat het bedrijf teleurstellende resultaten rapporteerde van een fase 2a-proef met zijn experimentele zwaarlijvigheidspil, monlunabant. De eenmaal daagse pil resulteerde in slechts 6,5 procent gewichtsverlies na 16 weken, wat “niet was waar optimisten naar op zoek waren”, aldus financiële analisten. “De concurrentie wordt steeds heviger. Beleggers worden voorzichtiger over het potentieel.”

De Amerikaanse rivaal Eli Lilly heeft onlangs ook de aandacht getrokken met zijn dubbele agonist Mounjaro – de wetenschappelijke naam tirzepatide.

Andere medicijnfabrikanten werken ook aan versies. Het Israëlische Teva Pharmaceutical Industries, ‘s werelds grootste fabrikant van generieke geneesmiddelen, lanceerde in juli in de VS een generieke versie van Victoza (gebruikt voor de behandeling van diabetes type 2). Onder anderen in de wapenwedloop zijn Pfizer, AstraZeneca en het in Londen gevestigde Novartis, die verschillende innovatieve benaderingen van de behandeling van obesitas onderzoeken.

Gewichtsverlies is echter nog maar het begin. In maart werd semaglutide in de VS goedgekeurd voor de behandeling van hart- en vaatziekten bij mensen met overgewicht, en in april bleek tirzepatide (Mounjaro) veelbelovend in de laatste fase van onderzoeken naar slaapapneu. Deze medicijnen worden ook getest op aandoeningen zoals chronische nierziekten, leveraandoeningen en zelfs verslaving. Vroeg bewijs suggereert dat semaglutide het risico op overdoses van opioïden zou kunnen verminderen en de ziekte van Alzheimer zou kunnen vertragen, terwijl sommigen zelfs speculeren over de potentiële anti-verouderingseffecten en toekomstig gebruik als een preventieve behandeling voor obesitas.

‘Deze behandelingen zijn geen wondermiddel’

Gezondheidsleiders verwachten een grote vraag naar Mounjaro (Alamy/PA)

Ondanks de snelle ontwikkeling van de markt voor injecties voor gewichtsverlies bestaat er onder deskundigen enige bezorgdheid dat deze medicijnen door overheden kunnen worden gebruikt als een snelle oplossing, in een poging om het moeilijke en duurdere beleid te vermijden dat nodig is om de grondoorzaken van de ziekte aan te pakken. zwaarlijvigheid.

“Deze behandelingen zijn geen wondermiddel voor obesitas – zoiets bestaat niet”, zegt Alfred Slade, hoofd overheidszaken bij de Obesity Health Alliance. “Het is een ongelooflijk ingewikkelde kwestie die een veelzijdige aanpak vereist. Farmaceutische behandelingen vormen uiteraard slechts een onderdeel van de behandeling. Er zijn nog andere dingen – chirurgie, dieetondersteuning, ondersteuning op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg – die ook erg belangrijk zijn.

“Deze medicijnen zijn een zeer krachtig hulpmiddel bij het aanpakken van obesitas, maar ze zijn niet de enige of zelfs de belangrijkste oplossing. Veel daarvan moeten in combinatie met chirurgische of farmaceutische ingrepen worden gedaan.”

Dr. Giles is het daarmee eens. “Een medicijn is er om de symptomen van een ziekte te behandelen”, zegt hij. “Het voorkomen van ziekten hangt vrijwel altijd af van beleidswijzigingen door de overheid, vooral als het gaat om voedingsgerelateerde ziekten. Het is geen snelkoppeling of snelle oplossing.

“Het belangrijkste probleem is dat als je een waardeloos dieet volgt – als je overleefde op donuts en Oreo’s voorafgaand aan (afslankinjecties), dit medicijn je niet plotseling salades laat eten. Het medicijn zorgt ervoor dat je minder donuts en Oreos eet. Het verbetert je dieet niet. En dus moet het ook samen met een dieetinterventie worden voorgeschreven, zodat ook uw dieet wordt verbeterd. Uiteindelijk hoop ik dat mensen zullen begrijpen dat je voor een langdurige gezondheid ook je dieet moet verbeteren”, besluit dr. Giles.

“Het verandert niets aan de fundamentele kwesties”, beaamt Slade. “We hebben in dit land een zeer hoog niveau van overgewicht dat voornamelijk wordt veroorzaakt door een kapot voedselsysteem, waar voedsel- en drankproducten met een hoog vet-, zout- en suikergehalte die bijdragen aan overgewicht ongelooflijk beschikbaar zijn, meer betaalbare calorieën voor calorieën. dan gezondere opties en die in bijna elk aspect van ons leven zwaar op de markt worden gebracht.”

Hoe effectief een langetermijnstrategie voor gewichtsverlies met gewichtsverliesinjecties zal zijn, valt nog te bezien. Maar wat duidelijk is, is dat ze de farmaceutische industrie al hebben opgeschud, en dat ze hier zullen blijven.