Rodger Baillie was de belichaming van klasse en maakte een indruk die een leven lang zou blijven – we hielden van hem, iedereen deed dat

ZIJN exemplaar was net zo onberispelijk als zijn kledingstijl.

De strakke krijtstreeppakken die hij droeg, de strakke overhemden en de zijden zakdoeken waren het toonbeeld van zijn onberispelijke carrière.

5

5

5

Rodger Baillie was de belichaming van klasse, zowel in de krant als daarbuiten.

Bewonderd en zeer geliefd door degenen die het geluk hadden met hem te mogen werken.

Enorm gerespecteerd, zelfs door degenen die dat niet waren.

Iedereen bij The Scottish Sun en daarbuiten is deze week met gebroken hart achtergebleven door het nieuws dat hij op 84-jarige leeftijd is overleden.

Onze gedachten zijn bij zijn geliefde vrouw Rosemary, hun kinderen Andrew, Michael en Louise, en kleinkinderen Nina, Anya, Megan, Arthur en Iris.

Hoewel hij bijna twintig jaar geleden met pensioen ging bij deze krant, heeft onze voormalige chef sportjournalist op velen van ons een indruk gemaakt die we nooit meer zullen vergeten.

Als een van de besten in de branche was het al leerzaam om hem in actie te zien, alleen al door aan de andere kant van zijn bureau te zitten.

De groten en goeden van het Schotse voetbal konden in seconden worden bereikt, terwijl het de rest van ons dagen zou kosten. En alleen als we geluk hadden. Halverwege de jaren negentig werd hij naar de krant gelokt als vervanger van de overleden, geweldige Ken Gallacher. Het is eerlijk om te zeggen dat hij grote schoenen had om te vullen.

Toch maakte Rodgers consistentie in het brengen van belangrijke voetbalexclusieve nieuwsitems hem op eigen kracht tot een ware legende.

Hij won het vertrouwen van grote spelers, managers en voorzitters door hen met niets anders dan vriendelijkheid en respect te behandelen.

Maar het was geen act.

Hoewel Rodger geen dwazen duldde, had hij niemand kwaad kunnen doen, zelfs niet als zijn leven ervan afhing.

Die nederigheid zorgde ervoor dat Jock Stein en de Lisbon Lions hem in vertrouwen namen tijdens hun illustere en historische tijdperk in de jaren 60. Zodanig zelfs dat Rodger na die historische overwinning in het Estadio Nacional werd uitgenodigd in de kleedkamer.

Alhoewel hij het bijna niet heeft gehaald.

Het was tijdens de zomertournee van de club naar de Verenigde Staten in 1966, slechts enkele maanden voor Celtic’s iconische Europacup-overwinning op Internazionale, dat Rodger in het diepe gedeelte van het zwembad van het hotel viel terwijl hij op speelse wijze werd gefilmd door Tommy Gemmell.

Het was bedoeld als een grapje met de journalist die door de Lions zo geliefd was.

Het enige probleem was dat het slachtoffer nog geen zwemslag kon maken. Sean Fallon realiseerde zich dat pas op tijd toen hij het water in dook om Rodger van de verdrinkingsdood te redden.

Dit verhaal werd onder luid gelach verteld tijdens een diner dat Rodger in 2003 in Glasgow organiseerde, slechts enkele weken voordat het team van Martin O’Neill het in de finale van de UEFA Cup opnam tegen Porto.

Rodgers goede vriend, Billy McNeill, verzamelde zijn teamgenoten en urenlang haalden ze herinneringen op aan de momenten die ze samen hadden beleefd, zowel op het veld als daarbuiten.

En wat mij opviel, was hoe Rodger altijd betrokken was.

Hij was niet alleen getuige van hun avonturen tijdens reizen rond de wereld, maar was er vaker wel dan niet zelf bij.

Als je het niet had geweten, had je gezworen dat hij bij het team hoorde.

5

5

Maar Rodger had niet alleen nauwe werkrelaties met de helft van de Old Firm.

In 1965 was hij niet alleen aanwezig bij de bruiloft van Rangers-legende Jim Baxter. Rodger droeg hun hoge hoeden en jacquets en was de getuige van Slim Jim.

Zijn hartelijke persoonlijkheid en ontwapenende charme bleven generaties lang bestaan. De Glasgow Evening News, Daily Record en Sunday Mirror profiteerden allemaal van Rodgers verhalen in de jaren 50, 60, 70, 80 en 90.

Op een avond in januari 2000 was het in deze krant het wedstrijdverslag van Rodger dat de kop haalde Super Caley Go Ballistic Celtic is verschrikkelijk over een van de meest beruchte resultaten die het Schotse voetbal ooit heeft gekend.

In 2002 benoemde de SFA haar eerste buitenlandse manager.
En terwijl de ene voetballegende het land binnenkwam, ontmoette hij er nog een: Rodger overhandigde een fles single malt aan de Duitse wereldbekerwinnares Berti Vogts. Dit was weer een sensationele, exclusieve toevoeging aan zijn eerdere catalogus.

Rodger reisde met Schotland mee naar maar liefst zes WK’s en twee EK’s en vond het niet leuk om verslag te doen van de daaropvolgende teloorgang van het nationale team.

Er bestond weinig twijfel over dat hij het beste van ons spel en van deze zaak had gezien.

In zijn laatste jaren, vóór zijn welverdiende afscheid van de krant in 2005, groeide hij uit tot een enorm invloedrijke figuur voor de jongere generatie voetbaljournalisten, die het voorrecht hadden om met hem samen te werken.

Niet dat zijn status als deken hem immuun maakte voor de kinderlijke humor van sommige parvenu’s die tegenover hem zaten.

Op een dag werd er een gekrabbeld briefje op zijn bureau achtergelaten met de mededeling dat hij een nummer in Stirlingshire moest bellen, omdat een zekere meneer Lyon hem graag wilde spreken.

Nadat hij had gebeld en doorverbonden, moest de receptioniste aan de andere kant van de lijn hem uitleggen dat hij aan het bellen was met het Blair Drummond Safari Park. En dat meneer Lyon niet beschikbaar was.

Upstart 1 en Upstart 2 zaten als vijfjarige schooljongens achter hun bureau te giechelen, totdat Rodger het laatst lachte door mijn oude collega Andy Devlin en mij luidruchtig te bestempelen als de arme miereneters van de mierenhoop.

Diep van binnen wist hij dat we hem alleen maar plaagden omdat we hem vereerden. Nee, we hielden van hem.

Maar dat is dan ook niet echt breaking news. Iedereen deed dat.

Blijf op de hoogte van AL het laatste nieuws en transfers op de voetbalpagina van Scottish Sun