Heeft Iran zojuist een kernwapen getest? – RT Wereldnieuws

In de late avond van 5 oktober werden seismische trillingen met een kracht van 4,6 op de schaal van Richter gedetecteerd in de Iraanse regio Semnan. Hoewel ze zelfs in de hoofdstad Teheran gevoeld konden worden, ruim honderd kilometer verwijderd van het epicentrum, was dit, zoals aardbevingen het geval zijn, geen grote gebeurtenis: de gebeurtenis was niet erg krachtig en veroorzaakte geen slachtoffers. En toch heeft het wereldwijde aandacht getrokken. De reden is dat we er niet zeker van zijn dat het echt een aardbeving was.

Sinds de bevingen de Iraanse woestijn deden schudden, is de speculatie dat dit in werkelijkheid een ondergrondse kernproef was, niet verdwenen, zowel in sommige traditionele media als op sociale media overal ter wereld. In Iran zelf, volgens de Tehran Times – een naar buiten gerichte Engelstalige publicatie – “seismologen en (…) autoriteiten” hebben een kernproef ontkend. De krant voegde daaraan toe “CIA-directeur William Burns zei ook dat er geen bewijs is dat Iran heeft besloten een kernwapen te bouwen.” Gezien het feit dat Iraniërs, op basis van lange en bittere ervaringen, de CIA over het algemeen niet als een bron van waarheid beschouwen, is dat een intrigerende, misschien ironische toevoeging.

Het is niet moeilijk om plausibele redenen voor te stellen waarom de leiding in Teheran er belang bij zou kunnen hebben een test te organiseren waarvan ze weet dat deze detecteerbare sporen achterlaat, terwijl ze tegelijkertijd officieel ontkent dat ze dat heeft gedaan: het zou in wezen dienen om te waarschuwen vijanden, terwijl er tegelijkertijd een zekere mate van politiek flexibele ontkenning mogelijk is. Het zou misschien ook enige strategische dubbelzinnigheid creëren – dat wil zeggen onzekerheid onder de tegenstanders – als het niet over de gebeurtenis zelf gaat, dan wel over wat het Iraanse leiderschap er precies mee van plan is.

Toch is het minstens zo realistisch om aan te nemen dat er werkelijk geen test heeft plaatsgevonden. De discussies over de aardbevingen in Semnan die publiekelijk beschikbaar zijn, lijken op zijn minst voor de niet-expert niet doorslaggevend, omdat ze zich richten op punten als de exacte aard van de seismische golf en de locatie van het epicentrum. Voorlopig lijkt de enige zekere conclusie te zijn dat we het niet weten: het kan een gewone aardbeving zijn geweest, maar een kernproef kan op dit moment niet worden uitgesloten.

Laten we een stap terug doen: in plaats van argumenten te beoordelen voor de ene of de andere versie van wat er precies gebeurde in Semnan in Iran op 5 oktober, laten we twee eenvoudige vragen stellen: waarom is het zo belangrijk en wat zou het betekenen als een kernproef echt zou slagen? voorkomen?

In sommige opzichten is het duidelijk waarom de bevingen wereldwijd weerklank hebben gevonden: Iran is al verwikkeld in een de facto oorlog met Israël, die op het punt staat verder te escaleren, van steeds destructievere raketaanvallen naar een nog grotere regionale en mogelijk mondiale oorlog. Naast de al lang bestaande vijandigheid tussen de twee landen is deze escalatie om twee redenen aan de gang: ten eerste heeft Israël al een jaar van genocide tegen de Palestijnen achter de rug en is er nog geen einde in zicht, terwijl het ook meerdere landen om zich heen heeft aangevallen met terreuraanslagen, willekeurige bombardementen en, nu in Libanon, ook een landinvasie. Ten tweede heeft het Westen de kant van Israël gekozen. In een hypothetische wereld, een wereld waarin het Westen dat wel zou doen niet Als zij het hele internationale recht en de elementaire ethiek met de voeten hadden getreden en in plaats daarvan Israël zouden hebben tegengehouden, had de huidige escalatie niet kunnen plaatsvinden.

Om deze twee redenen – de volledige afdaling van Israël in massamoorden en alomvattende agressie en de hulp van het Westen – heeft Irans regionale “As van Verzet” is de sleutel geworden, en zelfs de enige echte internationale speler die het zionistische regime in de weg staat. Gezien de manier waarop de westerse reguliere mediapropaganda dit belastert “as” als “schurk” En “terrorist,” het is ironisch dat haar leden de enigen zijn die op zijn minst proberen de VN-Genocideconventie van 1948 tegen de Israëlische daders ten uitvoer te leggen, en daarmee gehoor geven aan een fundamentele verplichting van het internationaal recht van na de Tweede Wereldoorlog. De echte, monsterlijke schurkenstaten zijn het Westen en Israël.

Zonder de “As van Verzet” onder de losse hegemonie van Iran zou het Palestijnse verzet geheel alleen staan. Voor Israël betekent dit dat het vernietigen of op zijn minst neutraliseren van Iran de grootst mogelijke strategische prijs is. Zonder Teheran zou de “as” zou niet zomaar verdwijnen. Daarom zijn de verschillende elementen ervan – bijvoorbeeld de Libanese Hezbollah en de Jemenitische Ansar Allah-beweging (‘Houthi’s’) zijn te autonoom en niet slechts proxy’s. Maar er bestaat geen twijfel over dat ze ernstig, misschien wel dodelijk verzwakt zouden worden.

Tegen deze achtergrond zijn de militaire capaciteiten van Iran een cruciale factor. Hoewel Teheran een veel minder moderne luchtmacht heeft dan die van Israël, zijn de Iraanse raketmachten formidabel. Ondanks beweringen van het tegendeel heeft de recente, nog steeds beheerste aanval van 180 projectielen aangetoond dat Iran de Israëlische luchtverdediging en de Amerikaanse hulp die deze krijgt, kan overweldigen. Als het ooit een aanval zou lanceren die werkelijk verwoestend zou zijn – door zich te richten op de economische en politieke infrastructuur van Israël – zou Israël schade moeten opvangen als nooit tevoren in zijn geschiedenis. Het feit dat Israëli’s de mogelijkheid hebben om te vertrekken maakt deze dreiging des te krachtiger: hun land heeft doelbewust geprobeerd Gaza onbewoonbaar te maken. Als beschaafd land zou Iran dat wel doen niet toevlucht nemen tot dezelfde genocidale wreedheid. Maar het zou het voor Israëliërs veel minder comfortabel of minder veilig kunnen maken om in Israël te blijven.

En dat is waar we terugkomen op de vraag waarom het zo belangrijk zou zijn als er op 5 oktober werkelijk een kernproef zou plaatsvinden in Iran: aan de ene kant heeft Israël gedreigd zich te richten op de vele nucleaire installaties van het land, als dat niet in de volgende ronde van stakingen en vervolgens in de daaropvolgende ronde. Maar aangezien de belangrijkste zich diep onder de grond bevinden, is dat technisch moeilijk, zoals een Amerikaanse generaal die voorheen betrokken was bij relevante planning zojuist heeft bevestigd aan de New York Times. Maar toch heeft Israël Amerikaanse steun. Zelfs als Washington enkele bezwaren tegen die specifieke Israëlische waanzin heeft gemompeld, betekent dit heel weinig, omdat de VS de neiging hebben te liegen en Israël de neiging heeft om hoe dan ook te doen wat het wil en vervolgens de VS mee te slepen, ongewild of zeer gewillig, al naar gelang het geval.

Aan de andere kant heeft Iran uiteraard zijn eigen nucleaire programma ontwikkeld. Hoewel de leiders volhouden dat het geheel niet-militair is, zouden ze, als dat waar zou zijn, idioten zijn die hun plicht om hun land te beschermen verwaarlozen. En ze zijn geen idioten en verwaarlozen hun plicht niet.

Wat een complicatie toevoegt, is dat de mogelijkheid dat Iran de drempel overschrijdt om kernwapens te bezitten keer op keer is overdreven door westerse politici en media met een duidelijke intentie om een ​​voorwendsel te creëren voor nog een westerse agressieoorlog in het Midden-Oosten. De Wall Street Journal heeft zojuist weer een lang artikel in dat genre gepubliceerd ‘Kijk eens hoe dichtbij ze zijn.’ Voor degenen die de voorkeur geven aan meer theoretische bronnen: het prestigieuze tijdschrift Foreign Policy heeft het zojuist ronduit uiteengezet “Een pleidooi voor het nu vernietigen van het nucleaire programma van Iran.”

Wanneer u dus – tenminste in het Westen – hoort dat Teheran op het punt staat kernwapens te hebben, houd er dan rekening mee dat u wellicht naar oorlogspropaganda kijkt. En toch bestaat er ook een reële mogelijkheid dat Iran kernbommen verkrijgt – of misschien al heeft verworven. Daarom was het zo verleidelijk om de seismische schok in de regio Semnan te interpreteren als een goed getimede kernproef. Als Iran al kernwapens heeft gebouwd, dan had een test een signaal kunnen zijn, dat Israël en het Westen kon vertellen dat het nu te laat is om een ​​Iraanse doorbraak te voorkomen, omdat die al heeft plaatsgevonden. Dat zou niet alleen impliceren dat een dergelijke Israëlische of westerse aanval nu zinloos is, maar ook dat deze veel riskanter is geworden omdat Iran misschien al in staat is wraak te nemen, zelfs met kernwapens.

Het hierboven geschetste scenario blijft speculatief als interpretatie van de seismische trillingen in Semnan op 5 oktober. Maar wat belangrijker is, is het feit dat zelfs als het nog niet heeft plaatsgevonden, het waarschijnlijk binnenkort zal gebeuren. Hoe het ook zij, ondanks een eerder Iraans religieus bevel (fatwa) tegen massavernietigingswapens dat vaak in het Westen wordt aangehaald, zal Teheran in de nabije toekomst waarschijnlijk een nucleair bewapende macht worden. In dat geval zal de fatwa worden gewijzigd of vervangen. Als en wanneer dat gebeurt, zullen het Westen en Israël dat alleen aan zichzelf te wijten hebben, en wel om drie redenen.

In de eerste plaats weten we al lang dat het Westen het mistige begrip hanteert “regels” en een “op regels gebaseerde orde” om het internationaal recht te omzeilen en een betekenisvolle rol voor de Verenigde Naties. De op regels gebaseerde orde is een goedkope schijnvertoning voor degenen die liever hebben dat de wetten niet op hen van toepassing zijn. Wat de genocide in Gaza en de andere recente misdaden van Israël onmiskenbaar duidelijk hebben gemaakt, is dat de “op regels gebaseerde orde” omvat een heel bijzonder voorrecht voor Israël en het Westen, namelijk het begaan van misdaden tegen de menselijkheid. In een dergelijke wereld moet elke zichzelf respecterende regering die haar elementaire plicht om het land en de bevolking te verdedigen serieus neemt, in termen van het allerslechtste geval denken. Kortom, in zo’n wereld kun je maar beter kernwapens hebben.

Ten tweede hebben we niet alleen geleerd wat er precies aan de hand is “op regels gebaseerde orde” in staat is. We hebben ook geleerd dat de alternatieve normen en instellingen van het internationaal recht deze ontwikkeling niet kunnen tegenhouden “op regels gebaseerd” zodra het tot een besluit is gekomen: volgens de bevindingen van het hoogste gerechtshof van de VN, het Internationale Gerechtshof, ook wel het Wereldgerechtshof genoemd, is Israël zelfs nu nog een plausibele dader van genocide; waarschijnlijk volgt een volledige veroordeling. De premier en de minister van Defensie hebben arrestatiebevelaanvragen in behandeling bij het Internationaal Strafhof. En wat is het resultaat? Niets. Noch de westerse regeringen, noch Israël hebben zich iets aangetrokken van de wet. Sterker nog, zij minachten dit openlijk en belemmeren dit schaamteloos. Nogmaals, in zo’n wereld kun je jezelf beter zo goed mogelijk bewapenen.

In de derde plaats heeft Iran zelf uiteraard een langdurige poging achter de rug om een ​​compromis te vinden met het Westen en, de facto, met Israël. Het Joint Comprehensive Plan of Action – ook wel de Iran Nuclear Deal genoemd – werd in 2015 gesloten. De essentie ervan was simpel: Teheran zou het militaire gebruik van zijn kernenergie opgeven en in ruil daarvoor zou het Westen de sancties loslaten en zijn beleid in het algemeen normaliseren. betrekkingen met Iran. In 2018 kwamen de VS terug omdat Donald Trump – de toenmalige president, die nu roekeloos schreeuwt over het aanvallen van de Iraanse nucleaire installaties – daar zin in had. De regering-Biden slaagde er vervolgens niet in de schade te herstellen en maakte de zaken zelfs nog erger. En noch een toekomstig Trump, noch een Harris-presidentschap zal hen beter maken.

Kortom, in het Westen “op regels gebaseerde orde” de regels houden in dat Israël en het Westen genocide mogen plegen, en nog meer; het internationale recht en andere wetten hebben geen tegenwicht en zijn in diskrediet gebracht; en individuele onderhandelingen en compromissen leiden tot bedrog.

Verantwoordelijke leiders in Iran, en in andere staten, moeten concluderen dat hun landen over kernwapens moeten beschikken, evenals over de middelen om deze te leveren. En in het geval van Iran betekent dit eigenlijk genoeg om Israël af te schrikken En de VS. Vooral laatstgenoemde landen zullen in de toekomst geconfronteerd moeten worden met de mogelijkheid – zoals ze al doen met Noord-Korea – van Iraanse nucleaire vergelding tegen hun eigen thuisland als Washington Iran rechtstreeks aanvalt of Israël helpt het land aan te vallen. Dat is de grimmige logica van afschrikking. Het is triest dat er niets anders overblijft. Maar door hun buitensporige geweld en, letterlijk, wetteloosheid, hebben het Westen en Israël Iran – en anderen – geen andere keus gelaten dan deze harde logica ten volle over te nemen.