Is het Tensor-project van Google mislukt?

Dankzij een ongekend lek van de gchips-divisie van Google weten we al vrijwel alles over de processors die in de volgende generatie Pixel 10- en Pixel 11-vlaggenschepen van Google komen. Hoewel het Tensor-project van Google een paar overwinningen heeft geboekt, met name door enkele unieke AI- en fotografiefuncties aan te sturen, zijn vier generaties chips er niet in geslaagd indruk te maken op het gebied van de belangrijkste prestatie- en energie-efficiëntiestatistieken, waardoor de consumenten van Google achterop zijn geraakt. Helaas zullen de Tensor G5 en Tensor G6, volgens de interne projecties van Google, een vrijwel onveranderde koers blijven varen.

De volgende twee generaties smartphones van Google zullen de hoofdgebruikers in veel opzichten tekort blijven doen. Zou Google beter af zijn om terug te gaan naar Snapdragon? Is het Tensor-project van Google al mislukt? Ik ben bang dat er steeds sterkere argumenten te bedenken zijn.

Pixelfans zijn eraan gewend geraakt dat ze verre van de allernieuwste prestatiestatistieken zijn. De originele Tensor-chip van Google die debuteerde met de Pixel 6-serie, werd geleverd met verouderde CPU- en GPU-componenten. De installatie kende geen grote upgrades op deze gebieden totdat de Tensor G3, en een flink aantal belangrijke componenten, waaronder de GPU en TPU, zijn statisch gebleven met de nieuwere Tensor G4. Hoewel Tensor door de generaties heen duidelijk talloze verbeteringen heeft gezien, waren het meer stop-start dan een gestage stroom upgrades. Tel daar de twijfelachtige batterijduur en modemconnectiviteitsproblemen bij op, vooral in de eerste generaties, en de geschiedenis van Tensor ziet er meer dan een beetje wankel uit.

Het bewijs, als er meer nodig was, is te zien in de geannuleerde “redondo” -versie van de G4 – een ambitieuzere “volledig op maat gemaakte” chip. In plaats daarvan kwamen we terecht bij ‘zumapro’, in wezen een marginaal verbeterde versie van de ‘zuma’-chip van vorig jaar. Toch zullen degenen die hopen dat de uitgestelde ontsnapping uit de ontwikkelingshandhaving van Samsung volgend jaar significantere verbeteringen zal opleveren, teleurgesteld zijn. Nogmaals, volgens de gelekte documenten van Google zou de Tensor G5 de CPU-installatie slechts gedeeltelijk moeten verbeteren, een GPU-upgrade moeten hebben die nog steeds in het middensegment ligt (maar wel ray tracing zal hebben) en een bescheiden verbetering van 14% ten opzichte van de TPU voor die exclusieve Pixel AI-functies. De chip zal in ieder geval efficiënter zijn, dankzij TSMC’s 3nm-klasse N3E-productieproces.

Toch is het, met kleine prestatieverbeteringen ten opzichte van wat binnenkort drie generaties zullen zijn, moeilijk te begrijpen waar de extra speelruimte voor opwindende nieuwe functies vandaan zal komen. Google kan niet meer machine learning-workloads op het apparaat verwerken zonder een krachtigere TPU, CPU of GPU, wat erop wijst dat baanbrekende Pixel 10-functies eerder afhankelijk zijn van de cloudinfrastructuur dan van veiligere verwerking op het apparaat.

Ter vergelijking: Qualcomm beschikt over een NPU-prestatieverbetering van 45% met zijn Snapdragon 8 Elite, een steeds nauwere integratie tussen die AI-verwerkingskern en zijn beeldprocessor, en functies zoals het verwijderen van video-objecten die volledig op het apparaat worden uitgevoerd. Hoewel het moeilijk is om precies te meten waar deze rivalen zich opstapelen op het gebied van AI-mogelijkheden vanwege de grote verscheidenheid aan werklasten, is het duidelijk dat telefoons die binnenkort op de markt komen, aangedreven door de nieuwste chip van Qualcomm, een enorme voorsprong zullen hebben op het gebied van CPU- en GPU-taken en mogelijk dichterbij komen. of zelfs de machine learning-mogelijkheden van Google inhalen. Het zal zeker niet lang meer duren voordat de features volgen. Als dat gebeurt, moet je je afvragen welke voordelen Tensor werkelijk met zich meebrengt.

Als we even bij Qualcomm blijven: geavanceerde prestaties zijn niet goedkoop. De prijzen voor leeuwenbekjes zijn naar verluidt de afgelopen jaren sterk gestegen, met een piek van ongeveer $ 150 voor de Snapdragon 8 Elite. Dat is een groot deel van de adviesprijs van $ 999 van een typisch vlaggenschip en vreet ongetwijfeld aan de toch al krappe winstmarges. Telefoons van de volgende generatie zullen daardoor waarschijnlijk duurder worden. Zelfs Apple, dat processors voor iPhones grotendeels tegen kostprijs kan maken en het voordeel heeft van een enorm verkoopvolume, zal naar schatting $100-$150 uitgeven aan zijn A18 Pro en aan uitbestede stroom- en netwerkcomponenten.

Ter vergelijking: we weten dat Google uitgaat van ongeveer $65 voor de kosten van de Tensor G6 van de Pixel 11, veel minder dan wat de rivalen in 2026 aan Qualcomm-silicium zullen uitgeven en schijnbaar slechts tweederde van de huidige uitgaven van Apple (als deze kosten inclusief alles). Google kan op de lange termijn op geen enkele manier concurreren op het gebied van prestaties en functies als het niet een vergelijkbaar bedrag kan uitgeven aan de ontwikkeling van silicium.

Op dezelfde manier wordt de productie op geavanceerde knooppunten, die nodig zijn om belangrijke verbeteringen op het gebied van energie-efficiëntie te realiseren, notoir duur, vooral nu TSMC racet naar de volgende generatie 3nm-knooppunten en lager. De Tensor G5 van Google zal naar verwachting groter zijn dan de huidige A18 Pro van Apple, dus de productie zal duurder zijn, althans wat betreft siliciumoppervlak. Toch zal het in veel statistieken ver achterop raken.

Om de balans op te maken, is Google van plan het siliciumoppervlak van de Tensor G6 aan te pakken, met als doel dit met zo’n 8% te verkleinen ten opzichte van de G5. Dit zal worden bereikt door ray tracing blijkbaar slechts een generatie nadat deze is gearriveerd uit de GPU te halen, de DSP zal een kern laten vallen en de cache op systeemniveau (belangrijk voor het delen van gegevens tussen de CPU en randapparatuur) kan worden gedumpt. De G6 zou nieuwe, snellere CPU-kernen moeten introduceren, maar de lay-out zal krimpen tot slechts zeven kernen, waardoor de impact van de upgrade wordt verminderd. Met andere woorden: Google maakt een bewuste keuze om delen van zijn chip te downgraden of niet te verbeteren om kosten te besparen en prioriteit te geven aan ruimte voor AI en imaging – althans volgens de gelekte plannen. Alle chips moeten natuurlijk compromissen sluiten, maar het vrij lage budget van Google betekent dat het moeilijkere keuzes maakt dan zijn vlaggenschiprivalen.

Google schat dat dit zal resulteren in een bescheiden CPU-verbetering en ongeveer dezelfde GPU-prestaties als zijn voorganger, waardoor de G6 nog een halve upgrade krijgt. Dit kan echter veranderen, aangezien de documenten die we hebben gezien waarschijnlijk zijn gepubliceerd voordat het definitieve ontwerp was vastgesteld. Gelukkig suggereren de documenten van Google dat er een aantal nieuwe TPU- en ISP-innovaties op komst zijn; Google lijkt 100x zoom- en “Ultra Low Light-video” -functies te plannen, evenals algemene beeldkwaliteit- en bokeh-verbeteringen en ondersteuning voor betere ML-modelcompressie. Er wordt ook melding gemaakt van een nieuwe NanoTPU voor gezondheids- en spraaktaken en een niet-gespecificeerde algehele TPU-boost die groter zou moeten zijn dan de nogal magere 14% van de G5 ten opzichte van de G3 en G4.

Nu de kosten voorop staan, lijkt de Tensor G6 de inzet van Google op het gebied van AI en camerafuncties te verdubbelen ten opzichte van regelrechte prestaties. We zullen gewoon moeten zien of dat genoeg is om zijn rivalen op afstand te houden, die de komende twee jaar ook hun eigen verbeteringen zullen aanbrengen op het gebied van fotografie, AI en ruwe prestaties.

Als we de Tensor-inspanningen van Google volledig bekijken, lijkt het erop dat de plannen in strijd zijn met de meest voorkomende valkuilen van de ontwikkeling van op maat gemaakte silicium: het kan extreem duur zijn, en concurrerend blijven gaat gepaard met potentiële tegenslagen. Het ontbreken van “redondo” lijkt het traject van het hele project enigszins te hebben verstoord, maar Google zou zeker niet de eerste zijn die achterloopt op het schema.

Samsung worstelde jarenlang met zijn op maat gemaakte Arm-gebaseerde Mongoose-kernen in Exynos, waarbij het vaak niet lukte om de prestatie- en efficiëntiedoelstellingen te halen. Uiteindelijk liet het het project achterwege en koos het voor het gebruik van Arm Cortex CPU’s. Qualcomm heeft ook niet geanticipeerd op de snelle overstap van Apple naar 64-bit in 2013, waardoor het bedrijf de aangepaste CPU-ontwikkeling voor Arm’s kernen stopzette totdat de Oryon CPU van de 8 Elite het idee nieuw leven inblazen en zijn rivalen nu hoofdpijn bezorgt. Maatwerkontwikkeling van welke aard dan ook is beladen met de kans op gemiste deadlines en verblinding door ontwikkelingen van concurrenten. Tensor heeft de afgelopen jaren schijnbaar meer geleden dan de meeste anderen, met stop-startverbeteringen en het vastlopen van componenten in plaats van de gestage vooruitgang van jaar tot jaar die we bij zijn rivalen zien.

Als Google plotseling aan het wankelen is door de kosten van de ontwikkeling van silicium, duidt dat op zijn minst op een element van slechte langetermijnplanning. We weten al jaren dat de voordelen van kleinere productieknooppunten steeds steiler worden. Tensor heeft een groot, duur siliciumoppervlak, maar heeft deze ruimte nog niet gebruikt om zijn concurrenten in enige betekenisvolle zin een voorsprong te geven. Op dezelfde manier is het licentiëren van de nieuwste en beste componenten van Arm, Imagination Technologies, enz. niet goedkoop (vandaar de GPU’s uit het middensegment), en dat geldt ook voor de kosten van het zelf ontwikkelen van TPU’s, beveiligingschips en dergelijke.

Een Tensor van topklasse zou altijd een dure onderneming zijn, maar de investering moest gerechtvaardigd worden door duidelijke winsten. Benchmarks zijn uiteraard slechts een klein stukje van de puzzel, en als we kijken naar statistieken uit de echte wereld, zoals gameprestaties en batterijduur, blijft Tensor in de mix en heeft door de jaren heen duidelijke verbeteringen aangebracht. Als je echter bedenkt dat Pixel-telefoons net zo duur zijn als concurrerende modellen, weet ik niet zeker of Tensor voldoende duidelijke overwinningen behaalt. Het is zeker niet exclusief eigenaar van de fotografie- of AI-ruimtes.

Dus, heeft Tensor gefaald? Nou, dat is misschien een beetje hard, aangezien de Pixel 9 goed verkoopt. Joe Public maakt zich niet zoveel zorgen over de specificaties, vooral niet als apps en games prima werken (ook al zijn ze niet de snelste die er zijn), en de levensduur van de batterij nu behoorlijk is. Google maakt met succes gebruik van zijn aangepaste TPU-ontwerp om opvallende AI- en camerafuncties te bouwen voor zijn Pixel-serie, wat, als we Google geloven, het belangrijkste doel is. Het zal de komende jaren ook op deze functies voortbouwen, vooral wanneer de Tensor G6 en de Pixel 11 rondkomen.

Ik denk echter niet dat Tensor het succesverhaal is geweest dat Google voor ogen had en waarschijnlijk steeds meer een ontwikkelingshoofdpijn is in plaats van een pluspunt. Tussen het oplossen van de twijfelachtige levensduur van de batterij, het verder achterblijven van de concurrentie op het gebied van traditionele prestaties en kostenbesparende maatregelen, zijn het verleden en de toekomst van Tensor op zijn best gemengd.

Misschien hangt de montage van Tensor af van het feit dat Google meer dan ooit rekent voor de Pixel 9-serie, maar toch zijn AI en point-and-shoot-foto’s slechts een deel van het plaatje bij een prijs van $ 1.000. Ook al is het een oneerlijke perceptie, hoofdgebruikers en gamers zijn lauw over wat Google te bieden heeft, en onze huidige kennis suggereert dat de Pixel 10 en 11 daar geen oplossing voor zullen vinden. Om nog maar te zwijgen van het feit dat goede prestaties van vandaag over vijf, zes of zeven jaar niet meer zo zullen aanvoelen. De meanderende ontwikkelingscyclus van Tensor brengt een reëel risico met zich mee dat rivalen het volledig achter zich laten in de komende generaties.

Dat gezegd hebbende, zorgen de unieke kenmerken van Tensor er ongetwijfeld voor dat de Pixel-vlaggenschepen op instapniveau en de betaalbare A-serie opvallen, omdat prestatieoverwegingen minder belangrijk zijn. In plaats van terug te grijpen naar Snapdragon, is het misschien tijd voor Google om een ​​tweeledige chipstrategie te overwegen.