Vrouw vermist gedurende 4 dagen tijdens spirituele zoektocht in Colorado raakte verdwaald toen ze anderen probeerde te vertellen dat het goed met haar ging

Een vrouw uit British Columbia die op zoek was naar spiritueel inzicht door middel van ‘ego-dood’ tijdens een solotocht door de wildernis van Colorado, beschikte niet over de basisvaardigheden voor navigatie en was door haar gidsen niet goed uitgerust voor noodgevallen, zo blijkt uit een rapport dat is opgesteld door de autoriteiten.

Maar Gina Chase overleefde vier dagen door een schuilplaats te bouwen van boomtakken en stilstaand water te filteren door de houtskool van haar kampvuur. Deze vaardigheden had ze naar eigen zeggen geleerd door naar televisieprogramma’s te kijken.

Vorige maand zochten zoekers vier dagen naar de 53-jarige buiten Norwood. Chase vastte expres als onderdeel van de ervaring.

Chase betaalde $ 1.400 aan een non-profitorganisatie voor avonturen in Durango, Animas Valley Institute, voor de meerdaagse excursie. Ze was een van de 11 deelnemers. De groep kampeerde vijf dagen samen en ging daarna uit elkaar voor ‘solo-missies’.

De eenzaamheid en fysieke stress van het uitje zouden de ontdekkingsreizigers op een bepaalde manier in een helderdere staat van geest brengen.

De organisatie heeft echter geen voldoende poging gedaan om Chase’s persoonlijke overlevingsvaardigheden te meten, noch die van de andere leden van de groep die naar het achterland werden geleid en vrijgelaten, volgens het rapport van het San Miguel County Sheriff’s Office. Bovendien werden ze door hun gidsen aangemoedigd om hun mobiele telefoons achter te laten. Het was bedoeld om de toegang tot sociale media te beperken, aangezien de kampeerders zich van de beschaving afzonderden.

Op persoonlijk vlak vertrouwde Chase onderzoekers toe dat ze worstelde met het recente overlijden van haar moeder, aldus het rapport. Sgt. Michael Donnellon van het San Miguel County Sheriff’s Office vroeg haar hoe de excursie bedoeld was om met dat verlies om te gaan.

“Ik heb Gina hier meer op aangesproken, specifiek kijkend naar wat de gewenste fysiologische reactie was die ze zochten in tegenstelling tot hun spirituele doel,” schreef Donnellon in het rapport. “Gina vertelde me dat de daad van vasten niet het gewenste doel heeft om te hallucineren, maar om een ​​persoon een beetje te laten barsten. Gina vertelde me toen ze vastte voor haar solo dat ze ‘hoopte dat de natuur tegen me zou spreken.'”

Maar tegen de tijd dat ze als vermist werd opgegeven en de zoekers zich voor de missie begonnen te verzamelen, zat Chase al 36 uur zonder eten en drinken, aldus het rapport.

Toen de hulpverleners arriveerden, vroegen ze de gidsen om de andere 11 kampeerders te waarschuwen om terug te keren naar de basis van het kamp bij de Lone Cone Trailhead. Dit, zo vertelden ze de gidsen, zou voorkomen dat zoekers te voet en in de lucht de andere kampeerders zouden verwarren met het onderwerp van hun missie: Chase.

Een andere sergeant van het kantoor van de sheriff, Lane Masters, kreeg van een gids van het Animas Valley Institute te horen dat de communicatie met de kampeerders moeilijk zou zijn. De sergeant, zoals in het rapport staat, vroeg de gids naar de algemene locatie van de kampeerders. Hij was van plan zijn plaatsvervangers naar die locaties te sturen om de andere kampeerders instructies te geven.

De gids, zo schreef Masters, “haalde een handgeschreven briefje van een kampeerder tevoorschijn en las het aan mij voor. De aanwijzingen waren belachelijk slecht, zoals ‘Ga linksaf bij de kleine weide en loop een stukje.'”

Terwijl deputies probeerden contact te leggen met de andere kampeerders, vroeg Masters naar de spullen die Chase bij zich had. Hem werd verteld dat het groen moest zijn, een kleur die volgens Chases echtgenoot werd aanbevolen door het Animas Valley Institute, zodat Chase “dichter bij de natuur kon zijn.”

“Ik heb aangegeven hoe dom dit was vanuit een veiligheidsperspectief,” schreef Sgt. Masters in het rapport, “omdat deze kleuren moeilijk te zien waren in bosrijk terrein.”

Hij voegde toe: “(De gids) wees toen naar de kaart waar ze dachten dat het slachtoffer zich zou kunnen bevinden. (De gids) wees direct naar onze huidige locatie in het commandocentrum, een feit dat ik haar vertelde. (De gids) zei: ‘Oh.’ Ik wees (de gids) erop dat dit een ernstig probleem was, waarvan de relevantie aan (de gids) voorbij leek te gaan.”

Hoewel alle kampeerders gescheiden waren, voerde het instituut een koppelingssysteem tussen hen in. Twee kampeerders zouden hun veiligheid bevestigen door elkaar op een afgelegen locatie om de beurt een seintje te geven. In Chases geval verplaatsten zij en een andere vrouw stenen op een boomstam, Chase elke nacht en de andere vrouw elke ochtend.

Chase reageerde nooit nadat ze haar kamp had opgezet. Volgens het rapport probeerde ze de plek van een andere kampeerder te omzeilen – in een poging om die kampeerder niet te storen, zoals haar was opgedragen – door van het pad af te gaan. Maar door dat te doen raakte Chase gedesoriënteerd en liep ze in de tegenovergestelde richting van de “communicatierotsen.”

De ‘rotsvriend’ van Chase meldde de volgende ochtend, 15 augustus, aan de gidsen dat er geen contact was. Die gidsen belden 9-1-1.

Chase, die verwachtte 10 minuten weg te zijn, liep weg van haar kamp met alleen een fluitje, een ruimtedeken, lucifers en een waterfles. Achtergelaten waren haar tent, slaapzak, opblaasbaar slaapmatje, 12 liter water en een voorraad noodvoedsel voor drie dagen, indien nodig.

Chase bouwde die eerste nacht een schuilplaats van boomtakken, aldus het rapport. Het was minimaal effectief en zorgde voor “een zeer koude nacht”, zoals ze later zei.

De volgende dag ging Chase weer op pad en probeerde haar kamp te vinden. Zonder succes. Al snel raakte ze nog verder verdwaald.

Chase raakte steeds vermoeider door haar vasten, maar wist een betere schuilplaats te bouwen voor de volgende vier nachten. Deze schuilplaats stond echter in een dichte bosrand, die Chase aarzelde te verlaten. Chase blies op haar fluitje naar passerende helikopters waarvan ze aannam dat ze naar haar op zoek waren, maar de zoekers zagen haar niet, noch de glimmende ruimtedeken die ze in de bomen hield.

Chase stichtte kleine vuurtjes in de hoop het vliegtuig te waarschuwen. Onderzoekers stelden later vast dat de rook van deze vuurtjes nooit boven de boomtoppen uitkwam. Toen haar werd gevraagd waarom ze geen groter vuur stichtte, vertelde Chase aan onderzoekers dat ze bang was om een ​​bosbrand te veroorzaken.

Er was ook een stukje verderop een weiland en onderzoekers waren geschokt dat Chase haar ruimtedeken of andere voorwerpen niet in de open ruimte had gelegd, zodat ze van bovenaf zichtbaar waren.

Opmerkelijk genoeg maakte Chase echter een waterfilter van houtskool van haar vuren en mos van een nabijgelegen watermassa die ze een “moeras” noemde. Ze verzamelde water uit het “moeras”, liet het weglopen via het geïmproviseerde filter en verzamelde het in een rubberen handschoen. Ze dronk het gefilterde water uit de handschoen.

Volgens het rapport zei Chase dat ze veel over overleven in de wildernis heeft geleerd door naar de tv-series ‘Alive’ en ‘Naked and Afraid’ te kijken.

Chase besloot de opkomende zon in het oosten te volgen op de ochtend van 18 augustus. Ze kwam al snel zoekers tegen en werd teruggeleid naar het hoofdkamp. Daar werd ze medisch geëvalueerd, opgewarmd en gevoed.

Gedurende deze tijd werd Chase gevraagd of ze op enig moment tijdens haar beproeving dacht dat ze zou sterven. Chase vertelde de onderzoekers dat ze het als een mogelijkheid beschouwde.

Later vertelde Chase aan de onderzoekers dat ze een satellietbaken en een volg-/communicatieapparaat bezat, maar dat de gidsen haar hadden geadviseerd deze thuis te laten.

Chase zei ook dat ze haar mobiele telefoon bij zich had, maar vertelde de rechercheurs dat deze niet werkte omdat er tijdens de beproeving geen bereik was.

Dit staat in contrast met de beweringen van het Animas Valley Institute. In een Facebook-bericht, enkele dagen na haar redding, verklaarde de organisatie:

“We willen duidelijk maken dat Gina niet zonder eten of communicatiemiddelen zat. Ze droeg een volledig functionele mobiele telefoon met satellietmogelijkheden en activeerde de SOS-functie wanneer nodig. Naast haar telefoon droeg ze ook een tas met daarin: regenjas en broek, geïsoleerde jas, nooddekens, mes, brandstarters, een fluitje, gelamineerde noodinstructies, water, persoonlijke EHBO-doos, een zaklamp en grondisolatie.”

Onderzoekers konden het ontbreken van een mobiele telefoon bevestigen door “selfies” te observeren die Chase nam met herkenningspunten in het gebied. Die berichten moesten nog worden afgeleverd.

Onderzoekers gebruikten ook gegevens van die foto’s om later haar locatie te bepalen toen ze werden genomen. Die foto’s lieten zien dat ze het grootste deel van haar tijd doorbracht op iets meer dan een halve mijl van haar oorspronkelijke solokampeerplaats en .68 mijl van de “communicatierotsen”. Ze kwamen er ook achter dat er niemand kampeerde in de 237 yards tussen haar solokamp en de “communicatierotsen”, wat betekent dat er in de eerste plaats geen reden was voor Chase om van het pad af te wijken.

Terwijl ze bijkwam, ondervroegen onderzoekers Chase over haar verkeerde reisrichting, veranderingen in hoogte die ze blijkbaar verwarde, en de voor de hand liggende herkenningspunten die ze negeerde – met name een berg van 13.000 voet ten zuiden van haar. En de zon.

“Het was duidelijk dat Gina niet over de vaardigheden beschikte en niet voldoende voorbereid was op basisnavigatie in het achterland,” concludeerde Donnellon in het rapport. “Dit werd verergerd doordat het Animas Valley Institute mensen niet voldoende onderzocht om ze in een situatie te plaatsen
waar ze zwak zijn door het vasten, niet beschikken over basisnavigatiehulpmiddelen en niet de juiste veiligheidsmaatregelen hebben getroffen om een ​​dergelijke gebeurtenis te voorkomen. Het allerbelangrijkste is dat ze geen GPS-apparaat met SPOT-technologie verstrekken of vereisen dat kan worden gebruikt in het geval dat een van hun cliënten verdwaalt of een noodgeval heeft. De oorzaak van hoe of waarom Gina precies verdwaald is geraakt, is op dit moment niet doorslaggevend. Het is moeilijk te begrijpen hoe ze op de locatie is gekomen waar ze was, zonder alle duidelijke navigatie-aanwijzingen die haar in de juiste richting zouden hebben gewezen. Haar mentaliteit tijdens de beproeving kan alleen op haar woord worden geloofd en wordt weerspiegeld in de foto’s die ze van zichzelf heeft gemaakt tijdens het incident, die nu aan interpretatie worden overgelaten. Gina heeft wel gezegd dat ze haar leerproces en reis naar het achterland zal voortzetten, maar dat ze zichzelf in de toekomst zal uitrusten met een GPS.”

Het Animas Valley Institute heeft aangegeven dat het externe experts inhuurt om zijn werkwijze te beoordelen.

“Het achterland is inherent onvoorspelbaar”, aldus het op zijn Facebook-bericht, “en hoewel we ernaar streven om risico’s te beperken, is er altijd een zekere mate van onzekerheid. We zijn toegewijd aan het uitvoeren van een grondige beoordeling van het incident om te begrijpen wat er is gebeurd en om ervoor te zorgen dat onze protocollen de veiligheid van deelnemers blijven prioriteren.”

Chase verdedigde het Animas Valley Institute en vertelde CBS News Colorado: “Animas Valley organiseert al tientallen jaren tochten en retraites over de hele wereld met duizenden mensen en hun staat van dienst is schoon.”

Chase plaatste een bericht op Facebook anderhalve week na haar redding uit haar huis in Victoria. Ze uitte haar dank aan alle hulpverleners, zoek- en reddingsteams en vliegtuigpersoneel die meededen aan de zoektocht naar haar. En aan iedereen die voor haar veiligheid bad. En vooral aan de persoon die haar een ontbijtburrito maakte waar ze nog steeds van droomt.

“Dank u, dank u, dank u. Moge u en uw geliefden gelukkig en veilig zijn. Stuur me alstublieft uw adres, zodat ik u een kerstkaart kan sturen,” schreef ze. De boodschap was ondertekend met “niet langer vermist.”

Samen met het bericht plaatste Chase een selfie waarop ze lachend haar satellietcommunicatieapparaat in haar hand hield.